بنام او

بعد از آن كه عثمان ، روز جمعه هيجدهم ذى الحجّه كشته شد، مسلمين متوجّه اميرالمؤ منين امام علىّ بن ابى طالب عليه السلام گشتند تا با آن حضرت بيعت كنند.

پس هنگامى كه حضرت در يكى از باغات مشغول كار بود، عدّه اى از مهاجرين و انصار به همراه طلحه و زبير وارد شدند؛ و چون خواستند با حضرت بيعت كنند، اظهار فرمود: شما نيازى به من نداريد و هر كه غير از من انتخاب كنيد، من راضى خواهم بود.

جمعيّت حاضر گفتند : كسى غير از شما براى اين كار وجود ندارد؛ و اين مقام تنها شايسته شما مى باشد؛ وليكن حضرت در مقابل اظهارات آن ها زير بار نمى رفت .

و اين جريان چند روزى به طور مكرّر ادامه يافت ؛ و در نهايت مسلمين به آن حضرت عرضه داشتند: امروز كسى شايسته تر از شما نيست ، به جهت آن كه باسابقه ترين افراد، در اسلام و نزديك ترين فرد به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله هستى .

حضرت فرمود: چنانچه ديگرى را خليفه كنيد؛ و من وزير او باشم بهتر است .

گفتند: خير، كسى غير از شما سزاوار اين مقام وجود ندارد و بايستى كه ما با تو بيعت كنيم .

حضرت امير عليه السلام اظهار نمود: اكنون كه چنين است ، بايد به مسجد برويم و در حضور همگان با من بيعت نمائيد، چون كه اين امر مهمّ، نبايد مخفى بماند.

و جمعيّت حاضر پيشنهاد آن حضرت را پذيرفتند، پس هنگامى كه حضرت سلام اللّه عليه وارد مسجد گشت ، جمعى ديگر از مهاجرين و انصار نيز وارد شدند؛ و به همراه آن افراد خواستند با آن حضرت بيعت كنند، كه دوباره حضرت امتناع ورزيد و فرمود: مرا رها نمائيد؛ و غير از مرا، برگزينيد.

وليكن جمعيّت براى بيعت با آن حضرت پافشارى مى كردند.

و در نهايت اوّل كسى كه با حضرت بيعت كرد، طلحه و سپس زبير بود.(27)

حقير گويد: همين دو نفر چون به مقاصد دنيوى و شهوى خود نرسيدند اوّلين كسانى بودند كه با آن حضرت مخالفت و عهد شكنى كردند تا جائى كه به سركردگى عايشه ، جنگ جمل را به راه انداختند و آن همه خونريزى و كشتار انجام شد

بانام و ياد خدا 

شمارا ،وتمام فرزندان وخاندانم را ،وکساني را که اين وصيت به آنها مي رسد،به ترس از خدا سفارش مي کنم ،

واينکه دنيا را نخواهيد،هرچند دنيا پي شما آيد ؛

وغبطه نخوريد بر چيزي از آنکه به دستتان نيامد؛

وبراي پاداش آن جهان کارکنيد؛

وحق را بگوييد؛

وبا ستمکار در پيکارباشيدو ستم ديده را يار؛

خدارا !خدارا!درباره ي يتيمان ،نکند آنان گاهي سير و گاه گرسنه بمانند ،وحقوقشان ضايع گردد!

خدارا !خدارا!درباره ي نماز ؛چرا که ستون دين شماست.

خدارا !خدارا!درباره ي همسايگان ،حقوقشان را رعايت کنيد که وصيت پيامبر (ص)است.

خدارا !خدارا!درباره ي قرآن ،مباداديگران در عمل کردن به دستوراتش از شما پيشي گيرند .

خدارا !خدارا!درباره ي جهاد با اموال و جان ها وزبان هاي خويش در راه خدا 

خدارا !خدارا!درباره ي خانه ي خدا ،تا هستيد آن را خالي مگذاريد ،زيرا اگر کعبه خلوت شود ،مهلت داده نمي شويد.

برشما باد به پيوستن با يکديگر ،وبخشش همديگر ،مبادا از هم روي گردانيد، و پيوند دوستي را از بين ببريد.

امر به معروف و نهي از منکر را ترک نکنيد که بدي ها شما بر شما مسلط مي گرداند ،آنگاه هرچه خدارا بخوانيد جواب ندهد.

قسمستی از وصیُِّت نامه ی حضرت علی(ع) به فرزندان خویش